تا آزادی!

گرچه طبق تقویم هجری شمسی چند روزی بیش به پایان سال 1388 نمانده است و همه در انتظار سالی نو هستند اما برای من گویی که سال 1388 هیچ وقت پایان نمی یابد.

سالی پرخاطره و حادثه! سالی پر از انتظار و اضطراب و امید و آرزوی تغییر در جامعه و سالی پر از بیم و امید.

بیم از همه چیز، به جز مرگ و مردن! و امید برای همه چیز، به جز مرگ و مردن!

بی شک خرداد 1388 آغازیست که پایانش، فرجام استبداد حاکم خاهد بود و برای همین است که با نزدیک شدن به آغاز سال 1389 سال 1388 برای من پایان نمی یابد بلکه همه سال های پیش رو؛ ادامه سال 88 خاهند بود.

ادامه مبارزه و تلاش برای تحقق امنیت، آزادی، برابری، قانون سالاری، حاکمیت اراده ملی، صلح  و ادامه صبر و استقامت در راه تحقق مطالبات برحق جنبش آزادی خواه سبز.

نکته ایی که در نوروز امسال اتفاق افتاد بسیار جالب بود و اینکه اکنون ایران دیگر یک رهبر ندارد و تنها یک نفر به عنوان رهبر، نوروز را به ایرانیان تبریک نمی گوید؛ پیام های نوروزی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و شاید تا چند روز دیگر مهدی کروبی به عنوان رهبران جنبش اعتراضی سبز، نوروز 89 را بسیار متفاوت از نوروز سال های قبل کرده است.

چرا که دیگر تنها آیت الله خامنه ایی به عنوان رهبر مردم ایران به آنها پیام تبریک نخاهد داد و تنها او نیست که سال جدید را نام گذاری خاهد کرد.

تا آزادی/ بر تیر جورشان ز صبر و استقامت سینه سپر خاهیم کرد

برچسب‌ها: نوروز،جنبش سبز،آزادی